Για λύση στο ονοματολογικό των Σκοπίων «η οποία δεν θα είναι μία άλλη ενδιάμεση συμφωνία, δεν θα είναι λύση μερική, δεν θα είναι λύση προσωρινή, θα είναι λύση συνολική και εφάπαξ. Μία λύση με σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό στα σλαβικά –και αμετάφραστο κατά προτίμηση– που δεν θα αφήνει κενά και παρεξηγήσεις ως προς τη συνοπτική της απόδοση και κυρίως θα ισχύει, όπως έχουμε πει λατινιστί, erga omnes, έναντι πάντων. Δηλαδή θα είναι μία για εσωτερική και εξωτερική χρήση, χωρίς την υφιστάμενη διάκριση μεταξύ εσωτερικής συνταγματικής ονομασίας και διεθνούς ονομασίας για χρήση στους διεθνείς οργανισμούς» έκανε λόγο ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
«Μετά θα λυθούν όλα τα τεχνικά προβλήματα που αφορούν τη γλώσσα, τα προϊόντα, την ιθαγένεια και ούτω καθεξής».
Μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Μέρτζου, Το Μακεδονικό, των Εκδόσεων Μίλητος, ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε στο momentum για τη λύση του ζητήματος λέγοντας «το momentum έχει ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν ξέρω εάν η συνολική, η τελική εκτίμηση μάς επιτρέπει να δώσουμε μία θετική, καταφατική απάντηση, πάντως το ενδιαφέρον είναι προφανές. Υπάρχει μία νέα κυβέρνηση, η κυβέρνηση Zaev-Ahmeti, η οποία έχει τη διάθεση, τη δεδηλωμένη διάθεση να προχωρήσει σε σοβαρή προσέγγιση του ζητήματος και να εκπληρώσει διεθνείς υποχρεώσεις της γειτονικής χώρας, υπάρχει μία δεδηλωμένη θετική στάση της αλβανικής κοινότητας, όπως αυτή εκπροσωπείται κατά βάση από το μεγαλύτερο αλβανικό κόμμα που μετέχει και στην κυβέρνηση όπως μετείχε βεβαίως και στην προηγούμενη κυβέρνηση. Είναι προδήλως αποδυναμωμένη η θέση της αντιπολίτευσης, αλλά τα προβλήματα δεν λείπουν».
«Θετικό στοιχείο θα έλεγα ότι είναι και η συμφωνία Σόφιας-Σκοπίων για ζητήματα που αφορούν κατά βάθος την εθνική και γλωσσική ταυτότητα, κυρίως όμως την εκατέρωθεν πρόσληψη της ιστορίας και την ιδεολογική χρήση της ιστορίας σε σχέση με τις ταυτότητες» πρόσθεσε.
«Τώρα, το δεύτερο ερώτημα είναι εάν αυτό το momentum, υπό την υπόθεση εργασίας ότι υπάρχει, αξιοποιείται με τρόπο ορθό, λειτουργικό και αποτελεσματικό, καταρχάς στο εσωτερικό της Ελλάδας, γιατί είδαμε τα προβλήματα που υπάρχουν με τους συσχετισμούς δυνάμεων στο εσωτερικό της γειτονικής μας χώρας. Πρέπει να σας πω ότι, δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι υπήρξαν θαρραλέες και έντιμες τοποθετήσεις από πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα της αντιπολίτευσης, από διανοούμενους, από ερευνητές, από αναλυτές, δεν μπορεί να ξεπεραστεί ένα κλίμα καχυποψίας που υπάρχει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, που οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται κυρίως η λειτουργία των θεσμών, από το κοινοβούλιο έως τη δικαιοσύνη. Το γενικότερο κλίμα δεν βοηθά τις ειδικότερες συναινέσεις. Κυρίως δε, δεν βοηθά οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταφερθεί ένα ενδοκυβερνητικό πρόβλημα ή ένα ενδοκυβερνητικό πρόβλημα να μετατραπεί τεχνητά σε ένα εσωτερικό πρόβλημα κομμάτων της αντιπολίτευσης» είπε επίσης.
«Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι η φύση και η ένταση της αντίδρασης ενός πολύ μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, της κοινής γνώμης, η οποία δεν έχει προφανώς ευανάγνωστα και ορθολογικά κίνητρα, αλλά είναι μια πραγματικότητα, την οποία κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει. Υπάρχει μία εκδίκηση του εθνικολαϊκισμού στην προκειμένη περίπτωση διότι τα πρόσφατα μεγάλα συλλαλητήρια, στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, για το ονοματολογικό είναι μία μετεξέλιξη όχι των συλλαλητηρίων του 1992, αλλά του τρόπου με τον οποίον οργανώθηκε η κοινωνική και πολιτική αντίδραση την περίοδο της κρίσης. Είναι η μετεξέλιξη της «πλατείας των αγανακτισμένων» σχολίασε.
«Το επόμενο ερώτημά μου –και νομίζω ότι σε όλα αυτά συμπλέουμε με τον συγγραφέα– είναι ποια είναι πράγματι η εθνική μας γραμμή; Υπάρχει μία ενιαία και σταθερή εθνική γραμμή; Είναι η ενιαία γραμμή, η γραμμή της ιστορικής σύσκεψης των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή που κατέληξε στη διατύπωση ότι δεν δεχόμαστε καμία λύση που χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του; Ή μήπως έχει μεταβληθεί εν τοις πράγμασι και επί δεκαετίες τώρα αυτή η γραμμή και έχει συγκροτηθεί μία άλλη γραμμή που έγινε δεκτή, υποστηρίχθηκε και επαναλήφθηκε ρητά από όλες τις κυβερνήσεις, από τον Απρίλιο του 1993 μέχρι σήμερα, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση; » διερωτήθηκε και πρόσθεσε: «Προφανώς υπάρχει αυτή η άλλη γραμμή, η οποία έχει ως αφετηρία την ένταξη της γειτονικής μας χώρας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με το προσωρινό όνομα ΠΓΔΜ, που είναι ένα σύνθετο όνομα χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό, με προσδιορισμούς που αφορούν τον όρο Δημοκρατία και όχι τον όρο Μακεδονία, που είναι και ο ευαίσθητος και κρίσιμος όρος, αυτός που απασχολεί την ελληνική κοινωνία και που συνδέεται με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και την ελληνική πρόσληψη της ιστορίας».
